در بسياري از موارد، ابتدايي ترين و كاربردي ترين راهكار استفاده از گازهاي فلر بازيابي شده، مصرف آنها به عنوان سوخت در تجهيزات موجود مي باشد. به طور معمول گاز فلر بازيابي شده به سيستم سوخت گازي[1] واحد تزريق مي گردد. سوخت گازي بازيابي شده را مي توان مستقيما در تجهيزاتي مانند كوره ها، هيتر ها يا مشعل هاي فشار پائين مورد استفاده قرار داد، يا اينكه از آنها به عنوان سوخت كمكي در تجهيزاتي مانند مولدهاي بخار استفاده نمود. در مواردي كه سوخت مصرفي داراي محدوده مشخصي براي خواص ابتدايي مي باشد و يا مقادير بالاي H2S در گازهاي فلر موجود باشد، به تناسب ممكن است سوخت گازي بازيابي شده نياز به تصفيه، شيرين سازي و يا افزايش فشار داشته باشد.
نكته بسيار مهمي كه در كاربرد گاز فلر به عنوان سوخت بايد مدنظر قرار گيرد اين است كه، قابليت اشتعال[2] بستگي به نسبت تركيبات مختلف موجود در گاز دارد نه به ارزش حرارتي آن گاز كه به وسيله عدد متان[3] بيان مي گردد. در واقع عدد متان فاكتور اصلي محدود كننده براي كاربرد گازهاي فلر به عنوان سوخت مي باشد.
در شكل 19 عدد متان براي تعدادي از سوخت هاي متداول گازي مورد مقايسه قرار گرفته است.
شكل 2- 6 مقايسه پارامتر عدد متان براي سوخت هاي گازي متداول [58]
عدد متان، عبارت است از پارامتري كه ميزان مقاومت يك گاز در برابر ضربه زدن را بيان مي نمايد. اين پارامتر مشابه عدد اكتان براي بنزين مي باشد و مشخص كننده درصد نسبت حجمي متان در يك مخلوط متان- هيدروژن مي باشد، كه در يك موتور آزمايش و تحت شرايط كنترل شده، نشان دهنده مقاومت گاز تست شده در برابر ضربه زدن مي باشد. در واقع بيان گر ميزان بهسوزي و نرم سوزي سوخت گازي مي باشد.
ساير خواص مهم گاز در كاربرد به عنوان سوخت عبارتند از: ارزش حرارتي پائين[4]؛ كه محتواي انرژي يك گاز را مشخص مي كند و سرعت شعله آرام[5]؛ كه عبارت است از سرعتي كه در آن اكسيداسيون اتفاق مي افتد
[1] Fuel Gas System
[2] Combustibility
[3] Methane Number
[4] Low Heating Value
[5] Laminar Flame Speed
